Etant un vrai Bruxellois de vieille souche, je parle correctement le flamand mais pas au point d’écrire avec élégance -dans la langue de Vondel-  le parcours de Dirk & Béa.

A ma demande, Dirk a donc gentiment accepté de raconter avec moult détails et dans un Néerlandais magnifique son « ride »  avec Wild Gentlemen Tour en juin dernier

Dirk, c’est à toi :

Dag 1 18/06 240 KM

Donderdag 18 juni 2015 – 2u00: Daar is het vervelende geluid van een wekker midden in de nacht. Maar voor dit doel maken we graag een uitzondering. Opstaan, valiezen in de auto laden en we kunnen (in de gietende regen en op een onverlichte autostrade) richting Machelen Quickpark vertrekken waar er om 3u45 ‘s morgens al heel wat bedrijvigheid is van mensen die willen vertrekken of terugkomen van reis. Van daaruit gaat het met een minibus richting Zaventem waar we keurig op tijd afgezet worden en kunnen inchecken en de bagages gaan afgeven.

Ons vliegtuig, gepland om om 6u00 de lucht in te gaan, vertrekt uiteindelijk rond 6u30 maar 2uur en 20 minuten later staan we in het warme Malaga te wachten op onze valiezen We kijken al uit naar de valies met de motokledij want zonder dit kunnen we de trip niet aanvangen. Gelukkig loopt alles op ‘wieltjes’ en kunnen we richting uitgang waar Jeepee ons al in volledige moto-uitrusting staat op te wachten. De toiletten van de luchthaven doen dienst als omkleedruimtes om ons in onze lederen motopakken te hijsen (en direct te beginnen zweten). Wat verderop staat Lydia ons op te wachten om onze bagage naar het hotel in Tolox te voeren zodat wij direkt naar de verhuurder van onze moto op zoek kunnen. Ook deze staat ons op te wachten en na nog wat uitleg, wat papierwerk en het verhogen van het zadel van de BMW GS1200 (hij mocht eigenlijk wel een wasbeurt gehad hebben, maar dit is Spanje zeker?) kunnen we ons stalen ros met topkoffer beklimmen en naar het eerste tankstation rijden om de tank te vullen, de banden bij te blazen en alles nog eens goed af te stellen en ook een eerste verfrissing te nuttigen. Het belooft hier warmer te worden dan in België.

Wat me opvalt is dat ik hier eigenlijk vanaf het eerste moment totaal relaxed ben en volop kan genieten want Jeepee heeft alles fantastisch geregeld! Bea moet in het begin wel nog een beetje zoeken hoe je nu makkelijkst op de duo van een GS met topkoffer geraakt.

Na een paar km autostrade om Magala buiten te kunnen rijden nemen we de afslag richting binnenland om daar direkt de eerste scherpe bochten voorgeschoteld te krijgen. Effekes zweten want met een moto die je niet kent en in bochten die we in België niet kennen (we hebben in ons Belgenlandje geen bergen hé(!)) en met de zon in je nek is het toch even aanpassen.

Een paar km verder las ik al zelf een eerste fotostop in (een van de vele die nog zullen volgen) en Jeepee die ons voorreed komt na een paar minuten ook terug omdat hij ons al kwijt was. Terwijl Bea de zon opzoekt en ik de mooie uitzichten op Malaga probeer te vereeuwigen zoekt JP de schaduw op.

Na wat eerste kilometers ervaring met de bochtige wegen in de bergen rond Malaga loopt (rijdt) het al heel wat vlotter en kan het gas er al nu en dan wat meer op en worden de scherpere bochten ook al veel vlotter genomen.

Bij de eerste tussenstop met ‘alweer een prachtig uitzicht’ blijkt het café (Venta Galwey ergens in de bergen tussen, El Borge en Colmenar) nog niet open te zijn en druipen we, na genoten te hebben van het schitterende uitzicht vanop het terras, af op zoek naar een volgend typisch terrasje ‘venta la Colmena de Calu in Colmenar’ waar we wel iets kunnen nuttigen. (cortado, café solo en Agua con gaz)

Van daaruit rijden we richting Alfarnatejo waarna Jeepee ons meeneemt naar hotel restaurant Cantueso in Periana. dat te bereiken is via een gravel wegje (waar je op zich zelf nooit zou inslaan) en op een locatie uit de duizend ligt van waaruit je een prachting uitzicht hebt op bergen en het meer Embalse de la Vinuela Het is ondertussen al 13u00 en de eerste hongertjes steken de kop op.

Nadat de wificode gevraagd en geactiveerd is kunnen de eerste berichten gecheckt worden en rest er voor mij de tijd om …. foto’s van de omgeving en de medereizigers te nemen.We nemen een eenvoudige maar lekkere maaltijd voorafgegaan door een aperitiefje en gevolgd door een cortado, un café solo en Agua con gaz. (waar hebben we dit nog gehoord ? en we zullen het ook nog veel herhalen bij de vele tussenstops)

Rond 14u30 terug het been over het zadel van de GS en weer op weg naar de volgende schitterende uitzichten. Wij vinden het uitzicht al een 9 op 10 waard maar Jeepee tempert ons en zegt dat we ongeveer op 6.5 zitten en vandaag nog naar een 8 gaan om dan morgen de 10/10 te bereiken. We kijken er al naar uit!

In de namiddag wordt het al behoorlijk warm en met een maaltijd achter de kiezen (en ook door het heel vroeg uit de veren zijn) vindt Bea het tijd om een middagdutje te doen op de duo van de GS (of toch effen te soezen) terwijl we verder de bergen in trekken. (Ik zei toch al dat het allemaal heel relax was !) Tijd voor een volgende koffie dus J We keren terug naar Venta Galwey dat ondertussen wel de deuren geopend heeft en kunnen op het terras al een volgende koffie en water bestellen. Dit wordt ook onze laatste tussenstop voor vandaag (op nog een ‘fotostop’ na)

Rond 18u00 en na veel bochtenwerkJ bereiken we dan Tolox waar Jeepee ons met een vinger hoog in de lucht Hotel Cerra De Hijar aanwijst. Na nog een klimmetje van een 3-tal km via een smaller bergweggetje bereiken we dan ook het prachtige charmehotelletje dat ons voor de volgende 3 nachten eet- en slaapgelegenheid zal bieden.

De valiezen staan ons al op te wachten en nadat we alles een beetje geïnstalleerd hebben, en een verkwikkende douche genomen hebben kunnen we op verkenning in de tuin van het hotel waar we in de absolute rust de eerste aperitiefjes met heel veel genot nuttigen. Je hoort er niets anders dan de natuur (en een schaapsherder die zijn schapen richting de stal drijft). Er heerst een oorverdovende stilte !

Het diner in het gezellige restaurantgedeelte van het hotel kan vanaf 20u30 genuttigd worden. En … het is een zeer lekkere en copieuze keuken. Hier stap je niet met honger van tafel! Tijdens de maaltijd kunnen we de ervaringen van de eerste dag nog eens op tafel gooien en Jeepee merkt al op dat hij, wetende dat foto’s een belangrijk onderdeel van de reis zijn, zijn routes zal aanpassen naar nog meer schitterende vergezichten.

Tegen 23u00 kunnen we na een dagje van 21 uur moe maar zeer tevreden en met een brede glimlach onder de lakens duiken voor een verkwikkende nachtrust onder de ventilator die de nodige verkoeling zal bieden tijdens de nacht.

Dag 2 19/06 285KM

Wanneer we rond 8u00 de gordijnen van onze hotelkamer opentrekken ontvouwt zich een prachtig zicht op de bergen en valleien wat met de opkomende zon en de mist een feeëriek uitzicht biedt. Tijd voor wat romantische zeemzoeterige (postkaart) foto’s.

Voor het ontbijt dat om 9u00 geserveerd wordt hebben we nog de tijd om wat te genieten van de “koelte” die de ochtend ons biedt want het belooft vandaag al super warm te worden (35°C).

Na een eenvoudig maar superlekker ontbijtbuffet kunnen we ons weer in onze lederen pakken hijsen om rond 10u00 de afdaling naar Tolox in te zetten. Jeepee ontpopt zich als toekomstige fotograaf en wacht ons beneden in Tolox met mijn fototoestel op om wat foto’s van ons in actie op de moto te nemen.

Van hieruit gaan we richting Marbella om van daaruit de befaamde A397 richting Ronda te nemen. We doen dit op vrijdag omdat er blijkbaar op zaterdag te veel racepiloten op deze weg hun motoren tot het uiterste willen drijven (en daar zijn wij niet naar op zoek). De waarschuwingsborden geven het dan ook al vanaf de kant van de weg aan dat voorzichtigheid hier aangewezen is.

Via deze prachtige weg waar de ene bocht de andere in snel tempo opvolgt rijden we richting de meer onherbergzame bergen en gaan we hoger en hoger tot we eigenlijk boven de boomgrens uitkomen. Dit biedt natuurlijk schitterende uitzichten en vraagt om de nodige stops voor de obligate kiekjes. Na iedere bocht is er wel weer iets nieuws te zien en het WAW gehalte gaat zienderogen omhoog. En wij ook.

Bijna boven stoppen we nog even voor de adembenemende zichten die we van hieruit hebben. Je zou eigenlijk na iedere bocht moeten kunnen stoppen om weer nieuwe foto’s van de steeds veranderende landschappen te nemen maar dat kan helaas niet. Daarom wil Bea het wel proberen om het fototoestel over te nemen om vanop de duo van de GS foto’s te nemen tijdens het rijden. Toegegeven, in het begin wordt er nog wel eens aan het verkeerde knopje gedraaid of wordt de lens die zich automatisch scherpstelt tegengehouden, maar na nog wat extra uitleg blijk het al aardig te lukken om tijdens het rijden mooie plaatjes te schieten. En eerlijk is eerlijk: Bea ontpopt zich in no time tot een rasfotografe.

Na een prachtige lange afdaling waarbij we door een bosrijk gebied komen duiken er plots blauwe vlekken op tussen de bomen. De huizen zijn hier toch allemaal wit ? Maar in Juzcar vormen ze hier blijkbaar een uitzondering op en zijn ze allemaal blauw. Vanaf het moment we het dorp binnenrijden wordt ook duidelijk waarom. Boekensmurf wacht ons al op bij het begin van Juzcar en begroet ons met een brede lach. Verderop komen we ook nog babysmurf, Gargamel en grote smurf en de rest van de smurfenfamilie tegen. Tijd voor een terrasje, een koffie en ….foto’s. We hebben vandaag, zonder het echt te beseffen, de gepaste outfits aangetrokken Bea in het blauw en ik in het rood. Dit past perfect bij de outfit van grote smurf en hij gaat dan ook graag samen met ons op de foto.

Na deze tussenstop rijden we verder de Sierra de Grazalema in. Jeepee loodst ons nog naar wat plaatsjes waar je fantastische uitzichten hebt en leidt ons daarna naar Grazalema zelf waar hij ook hier, op een van de pleintjes, een fantastisch gezellig en lokaal restaurantje weet te vinden waar we alweer van een heerlijke maaltijd kunnen genieten. Ook het likeurtje en de alcoholvrije ‘appeldrank’ die we na de maaltijd aangeboden krijgen zijn superlekker.

Na het eten gaat het op naar Ronda. Jeepee heeft ons al verteld dat hij een weggetje gevonden heeft van waaruit we de befaamde brug in zijn grootsheid van onder kunnen bekijken. Het loopt wel over Romeinse kasseitjes, maar verder krijgen we geen uitleg. In Ronda aangekomen passeren we eerst al de arena om daarna over de fameuze burg te rijden (Puente Nuevo) om dan via de Ctra. De Los Molinos (de fameuze Romeinse kasseiweg) de afdaling in te zetten naar de vallei om te genieten van het uitzicht op de brug van beneden uit. Hier en daar toch effen de knietjes toeknijpen tegen de tank om de met kuilen doorspekte scherpe kasseibocht heelhuids te halen. En zeker met passagier is dit niet altijd even evident. Maar het loont de moeite om via deze weg naar beneden te rijden en van daaruit van het adembenemende zicht te genieten en weeral mooie kiekjes te kunnen schieten. WAW!

Om veilig terug boven te geraken stelt Jeepee voor om Bea op zijn duozit mee te nemen (de womanizer J ). Maar eigenlijk ben ik er gerust in en kan ik zelf makkelijker het gevecht met de kasseitjes aangaan om uiteindelijk makkelijker dan verwacht boven te geraken. (maar na de volgende stop aan de arena ben ik blij Bea terug achter mij plaats te laten nemen J. De arena dus : Real Maestranza De Caballeria de Ronda of Plaza de Toros de Ronda. Jeepee besluit een koffie te nuttigen terwijl wij de arena gaan bezoeken. De 7 Euro die je betaalt voor het bezoek zijn het zeker waard. De arena is zeer goed onderhouden (en men is nog altijd bezig) en alles kan bezocht worden. In de arena zelf worden de obligate foto’s genomen tot het toestel plots dienst weigert L. Wat blijkt: De batterij is leeg na de honderden foto’s die genomen werden vanop de duo (morgen nemen we de batterijlader mee om onder de middag even bij te laden!). Gelukkig gaat het van hieruit richting Tolox zodat dit maar een klein ongemak blijkt te zijn.

De originele planning om rond 17u00 in Tolox aan te komen werd vandaag bijgesteld tot 19u00 maar ook Jeepee stapt van de moto met een stralende glimlach, net als wij zelf.

Vandaag weer hetzelfde ritueel : motopakken uit en verluchten op ons terrasje, douchen, aperitieven, GENIETEN, avondmaal en met een superbrede glimlach rond 23u00 onder de lakens

Dag 3 20/06 265 Km

Rond 8u00 priemt de ochtendzon alweer binnen in onze kamer. Zalig! Ook vandaag wordt het wakker worden terwijl we vanop ons terrasje kunnen genieten van de super ochtendlandschappen.

Na het ontbijt kunnen we terug de ondertussen verluchte lederen pakken aan, helmen op en neuzen richting …….. Ja,… welke richting? Jeepee heeft gisteravond de route aangepast om voor ons de mooiste fotogenieke plaatsjes te passeren. Na een prachtige rit met mooie goed onderhouden bochtige wegen en totaal andere landschappen dan de vorige dagen (Veel weidsere vlakten met minder steile en scherpe bergen) komen we via een weg waar onderhoud aan de gang is langs de machtige Garganta del Chorro, een honderden meters diepe kloof die met zijn vertikale wanden ongelofelijke macht uitstraalt.

Langs de wanden is een wandelpad gebouwd (de Camino del Rey = het koningspad) en daar zien we hele horden mensen met witte bouwvakkershelmen op wandelen. Spanje heeft in dit wandelproject blijkbaar 6 miljoen Euro geïnvesteerd: in de bouw ervan maar ook in de promotie errond.

Vroeger was dit een van de gevaarlijkste wandelpaden ter wereld maar men heeft ervoor gezorgd dat dit in 2014 omgebouwd werd tot een toegankelijke toeristische attractie. Maar dan mag je geen hoogtevrees hebben;-) Ernaar kijken alleen al zou je duizelig kunnen maken

El Chorro zelf is een klein dorpje aan een stuwdam dat zelfs met de trein te bereiken is! Hier houden we halt voor een koffie en verfrissing die we kunnen nuttigen op het terras van “La Garganta” en ook hier hebben we een prachtig zicht op de ons omringende bergen en kloven. Jeepee wijst ons ook van hieruit de top van een berg aan die we later die dag nog van de andere kant gaan verkennen. Best wel hoog! Maar er zweven arenden rond en die wil ik wel eens van dichterbij gaan bekijken.

Van El Chorro rijden we langs helblauwe meren via de Parque Ardales en verschillende stuwmeren (Embalsa del Guardalhorce / Penarrubia).richting Hotel La Fuenta Del Sol waar het middagmaal gepland is. Maar dit is bij nader inzien gesloten voor een trouwfeest. Geen paniek, JP kent hier beneden in het dorp nog een lokaal restaurantje. We komen terecht op een gezellig pleintje met slechts een paar rieten parasolletjes en een bijhorend restaurantje (Rincon Del Hortelano in LaJoya-Antequera). Ook hier valt het weer op dat er geen toeristen te bespeuren zijn en we dus weer gaan kunnen genieten van de echte lokale keuken in een superrustige omgeveving. (Deze keer vlug de batterij van het fototoestel even bijladen J).

Daarna gaan we hoger op om uiteindelijk via een nieuw aangelegde weg Parque Nacional El Tocal De Antequera te bereiken. Het valt meteen op dat dit net weer iets anders is. Het is net of hier iemand alle platte keien op mekaar gestapeld heeft tot grote torens om er een origineel landschap van te maken. Realiteit is dat de rotsen uitgesleten zijn door wind en andere natuurelementen om uit te groeien tot een surreëel landschap. Jeepee dropt ons boven op de parking waar we op ons tempo op ontdekking kunnen gaan. De wind waait hier net iets harder dan beneden en daar genieten de steenarenden volop van om met een sierlijke vlucht voorbij te zweven. Wij genieten ondertussen van het prachtige uitzicht en de verfrissende wind. Bij het terug naar beneden rijden wacht Jeepee ons wat verder op om ons de gelegenheid te bieden om tussen de rotsblokken te gaan ‘wandelen’ en nog wat extra spectaculaire foto’s te nemen.

Na volop genoten te hebben kunnen we terug via Almogia – Pizarra en Alozaima richting Tolox. Bij een volgende tussenstop op een terrasje waar locals volop opgaan in het domino spel bestudeert Jeepee de landkaart en besluit om toch nog een ommetje te maken via wat mooiere wegen dan rechtstreeks naar Tolox terug te rijden. Het mag gezegd. Ook hier loont het de moeite om van de grotere wegen af te wijken. Het valt wel op dat het nu echt warm aan het worden is. (volgende keer moeten we kledij voorzien met meer verluchting!). De temperaturen evolueren hier op korte termijn van 36 °C naar 27°C om een een km verder weer de hoogte in te schieten. Een prachtige afsluiter van 3 dagen genieten op de moto.

Het wordt ondertussen weer 19u00 tegen dat we de GS-sen voor het hotel in Tolox kunnen parkeren maar dit gebeurt weeral met een fantastisch gevoel van tevredenheid over wat we vandaag gezien hebben.

Ook een zaligheid in Andalusië is het feit dat je niet bij elke stop je helm moet ontdoen van alle vliegen en ander ongedierte. Op de 870 km die we gereden hebben zijn er slechts een paar die de weg gevonden hebben naar mijn scherm, maar het waren dan wel ferm sappige L

Jeepee heeft ondertussen geregeld dat de moto maar morgen terug moet binnengebracht worden aan de luchthaven van Malaga wat voor nog een extra ritje zorgt!.

Na weeral genoten te hebben van een rustige avond met apero, maaltijd en een gezellige babbel kunnen we voor de laatste keer genieten van de rust in hotel Cerro De Hijar.

Dag 4

Bey bey moto. Na het ontbijt worden de valiezen opgehaald door Lydia om deze naar Malaga airport te brengen waar ook wij naartoe moeten om de GS vaarwel te zeggen. Het tochtje van 40 km wordt er uiteindelijk eentje van 70 km maar niemand vind dit erg. Na 870 km wordt de GS ingewisseld voor een autoritje met Lydia naar Puerto Banus waar we met heel veel zorg afgezet worden aan het 5 sterrenhotel Gualdapin Banus. We worden vriendelijk onthaald en kunnen direct intrek nemen in onze ruime kamer met een mooi terras en zicht op zee. Tijd om na te genieten van 3 fantastische motodagen. We profiteren van de zon op ons terras om een middagdutje te doen en een extra kleurtje op te doen (onder dat lederen pak bruin je niet zo makkelijk hé J). Daarna kunnen we via de mooi aangelegde wandeldijk Puerto Banus gaan verkennen. De luxe straalt ervan af. De ene boot nog groter en chiquer dan de andere, de ene luxe auto geparkeerd naast een andere bolide, en daartussen ook wat speciale moto’s. Het is hier behoorlijk druk en de mensen proberen er allemaal nog beter uit te zien dan hun buur. Geef mij toch maar de rust van Tolox maar het is wel mooi om hier eens langs de haven te wandelen en de ogen de kost te geven.

Jeepee heeft ons restaurant El Gran Gatsby aangeraden en we volgend dan ook zijn raad op.

Nadat we ons in het hotel terug zijn gaan opfrissen wandelen we terug richting Puerto Banus haven. Ik ben blij dat ik toch mijn beste hemd aangetrokken had want El Gran Gatsby ziet er nogal chique uit. We vragen om een plaatsje op het terras buiten met zicht op zee en krijgen dit ook prompt aangeboden. We kunnen in volle rust en met een super bediening genieten van een heerlijke maaltijd en dito fles Rioja rosé. Super!. Een goede aanrader van Jeepee.

Dag 5

Dit wordt een dag van volledige rust.

Na het uitgebreide ontbijt dat we rond 11u00 afsluiten met wat rosé cava plannen we een kleine wandeling om dan wat te genieten op het strand om in de namiddag nog een grotere wandeling in de omgeving te gaan doen maar uiteindelijk blijkt alles zich te beperken tot een hele dag lekker luieren en bakken op het strand, op een kleine zwempartij niet te na gelaten. ’s Avonds blijven we dan ook gezellig in Gualdapin eten en duiken redelijk vroeg ons bedje in want de volgende dag moeten we terug vroeg uit de veren om terug richting Zaventem te vliegen

Dag 6

Jeepee komt ons om 7u00 al ophalen aan het hotel zodat we op tijd in Magala zijn om ons vliegtuig richting België te halen. Het hotel heeft voor ons 2 uitgebreide ontbijtboxen klaargezet voorzien van broodjes, fruit en drinks die we op de luchthaven rustig kunnen verorberen.

Om 10u30 stijgen we terug op om rond 13u00 weer op de Belgische bodem te staan. En ’t is nie waer hé ! Het regent hier! ’t Was toch beter in Andalusië.

Hopelijk kunnen we vlug een nieuwe trip boeken.

See you next time in the Sierra Nevada???